Dag 25 Atlanta on the Segway....

Dit was echt ook weer een dag uit het boekje. Op onze eigen bucketlist stond toch wel een Segwaytourtje. Al in veel steden gezien maar het leek me wat eng. Maar ach, het spannende eraan trok ons juist aan. En wat een geluk!!!! we waren de enigste 2 gasten voor de tour. Dus het werd een privé-onderonsje met een megatoffe gids, genaamd Lance Dreesen. Na een instructievideo en ff oefenen hadden we het eigenlijk meteen onder de knie. En het is leuk!!!! Serieus echt de moeite waard. Gewoon een keer doen. Een ideale manier om een stad met gids te verkennen.
Lance vertelde zoveel over Atlanta. De stad is helemaal afgebrand geweest. Niks van over in de oorlog. Dus geen echt oude gebouwen maar wel hele mooie en interessante. Ook zijn we door het Centennial Olympic park gecrossed, speciaal voor de olympische spelen van 1996 gemaakt.(zie foto met Mari erop) Door allerlei wijken gereden o.a. langs het geboortehuis van Martin Luther King, een oude brandweerkazerne +auto(zie foto). De nieuwe wijk the Beltline, gelegen aan een fietspad, wat dus heeeeel bijzonder is voor Amerikanen. Er is geen subway of treinverkeer of bussen. Nooit aangelegd om zo, (hoe erg om te horen) de zwarten en de armen buiten de stad te houden. Het autoverkeer is dan ook bizar. Helemaal dichtgeslibde wegen.Er is inmiddels wel een soort van gemixte middelklasse in de stad maar zwarte mensen krijgen (overal in Amerika) nog steeds minder werk, minder loon en heel moeilijk een hypotheek. Ze wonen in de armere wijken met minder goede scholen en dus minder goede educatie. Bovendien is hun "slachtoffergedrag" en het berusten in het lot van armer zijn zo ingewreven dat dat tot op de dag van vandaag nog heel goed merkbaar is. Hadden we het toch goed gezien in deze rondtrip. De mindset van het in een underdogpositie te zijn zit zo diep geworteld, en het geholpen worden middels giften, dat werken niet zo in de genen zit. Ik vond dat echt heel shocking om te horen. Onderweg hebben we met Lance koffiegedronken en lang gepraat. een scriptschrijver van films uit LA bleek. Hij woont nu in Atlanta na de crisis en streaming op internet van films wat de markt voor hem lastig maakte. Nu maakt hij films in Atlanta, regisseert, produceert en van alles. Real nice talk we had with him! We hebben op de 72ste verdieping van een hotel wat gegeten en hadden een fantastisch uitzicht over de stad. Het was niet druk dus hebben we lang met een serveerster van rond de 23 kunnen praten. Een blank meisje, met een universitaire studie uit een middelklasse gezin. Je krijgt dan geen scholarship of giften dan kost je een studie 100.000 dollar.3 baantjes moest ze erbij hebben. En nu kan ze eerst gaan afbetalen, dus geen huisje nog kopen, alleen een appartement van zo'n 1000 dollar per maand huren. Sparen lukt dan ook niet. Mijn god dat is niet veel anders dan de situatie van Nederlandse studenten. We vroegen ons af wat Trump hier allemaal van weet......
Morgen de laatste dag en als het goed is worden we door Lance bij zijn gezin uitgenodigd. Dat vond ie leuk. We hebben nummers uitgewisseld dus we gaan het zien.
We zijn ook nog in het Coca cola museum geweest. Ook weer helemaal te gek.
Zie foto's. Kortom: geslaagde dag die ook weer eindigde met chillen en een filmpie.